Historia XV lat Konkursu Teatrów Ogródkowych (1992-2006) to kanwa "Opisu Obyczajów w 15-leciu Międzysojuszniczym: 1989-2004". Teoria estetyczna, praktyka polityczna, obyczaje kulturalne. Sztuka, media, pieniądze. Opisy spektakli, relacje zdarzeń, portrety ludzi.
Po teatrze: Muzyka, taniec i śpiew a z nim i kabaret. Było w tym coś nowego, coś co zacieśniało wspólnotę, zadzierzgiwalo ją do tańca, do wspólnego przeżywania teatru, wreszcie do rozmowy. Wtorki ze śpiewem i kabaretowe piątki w czerwcu oraz w lipcu przyciągać będą nieprzebrane tłumy.
Przed rokiem otwierała Festiwal Joasia Szczepkowska – na Finał miałem występ Barabary Dziekan ? Co teraz ? – Teraz w ogóle zrobiło się: muzycznie. Finał miałem zaklepany od początku sezonu i był to występ Marii Peszek. Kultowy jak mnie przekonywał przyjęty z polecenie Maćka Nowaka jako asystent selekcjonera młody recenzent teatralny – Paweł Sztarbowski. …
Pięć, dziesięć, piętnaście… lat. Kiedy po piątym Konkursie Teatrów Ogródkowych zadałem pytanie, czy ma trwać, czy okaże się efemerydą, nie wierzyłem chyba, że tak naprawdę mój czas, moje życie, kwadrans wieku zwiąże się z tymi, jak go wszyscy przekręcają “przyogródkowymi działkami”.
Cóż, taka działka przypadła mi w Melpomeny podziale. Taki afrodyzjak. Taka publiczna dola. …
W przyjętym 5 lipca 2005 roku stanowisku Rady Dzielnicy Sródmieścia czytamy m. in. „ Zrealizowany przez DKŚ ze środków rezerwy celowej Prezydenta projekt rewitalizacji Dolinki Szwajcarskiej był całkowicie nietrafiony i na skutek protestów okolicznych mieszańców został w roku bieżącym przeniesiony do Ogrodów Frascatii, tym razem za ponad dwukrotnie wyższą kwotę. Z pomysłu rewitalizacji Dolinki Szwajcarskiej pozostały jedynie długo uprzątane sterty śmieci.”
Nieważne, że opinia to niesprawiedliwa, ignorująca fakt, iż 180 imprez latem 2004 roku odwiedziło w Dolinie Szwajcarskiej około dwudziestu tysięcy osób. …
To był pomysł ucieczki do przodu. Przekształcenia dzielnicowego domu kultury w Instytucję z prawdziwego zdarzenia. Instytucję, której wzorem były mi warszawskie Łazienki z jednej a kopenhaskie Ogrody Tivoli – z drugiej strony.
Wejście do Ogrodów Tivoli w Kopenhadze
Tak powstała Koncepcja utworzenia Centralnego Parku Kultury-Ogrody Frascati[1]
Czułem wszakże, że dzielnicowi notable nie będą chcieli tolerować mnie dłużej na stanowisku szefa domu kultury. Wiedziałem, że czasu mam tyle, ile go Urbański spędzi jeszcze w Ratuszu. Niestety – jego zwycięstwo okazało się moją klęską.
Wrześniowe wybory parlamentarne wygrał ku swemu własnemu zaskoczeniu PIS. I wygrał je bardzo znacząco. W dwa tygodnie po nich ( byłem już na krótkim odpoczynku w Tunezji) odbyły się wybory prezydenckie, z których okazji zrobiłem sobie wycieczkę z Souss do Kartaginy. Wszystko po to, by na własny pohybel wyciągnąć Kaczyńskiego z Urbańskim z Ratusza do Prezydenckiego Pałacu.
Mój projekt przygotowany z pomocą Joli Turczynowicz leżał sobie w gabinecie Naimskiej i Urbańskiego i oczywiście nikomu nie było w przyszło do głowy by serio mnie potraktować. W ten sposób Urbański z Naimską dołączyli do grona serdecznych przyjaciół: Rutkiewiczów, Latkowskich, Sobockich, Rasińskich, Stankowych, Foglerów i Królikiewiczów – serdecznych przyjaciół ogródka, pośród których psy jak zająca mnie zjadły.
Po festiwalu na Frascati urzędnicy wszystkich wydziałów rzucili się na mnie ochoczo. Czy ja jeszcze spamiętam te kontrole ? – Pierwszą zaprosiłem sam. Jeszcze na życzenie burmistrza Zielińskiego. Niejaka pani Pietrzak (nomen omen) spędziła w Domu Kultury całą wiosnę roku 2005. Nic, oczywiście nie znalazła. Najmocniej czepiając się o to, że – nie biorę pieniędzy od jej imiennika Janka Pietrzaka, za występu kabaretu Pod Egidą. Pisałem już o tym. Kaczyński i Urbański rozstawali się z Miastem. Po powrocie z Tunezji, z której musiałem jeszcze telefonicznie koordynowac użycie Domu na Smolnej jako miejsce dla ewakuacji mieszkańców kamienicy sąsiadującej z moim warszawskim mieszakniem ( Jaworzyńska 10) – oto świadectwo napięcia jakie towarzyszyło kampanii, po powrocie zatem odwiedziłem zatem Andrzeja.
Nie wierzyłem oczom i uszom, co w pół roku władza może uczynić z inteligentnego człowieka. Od dawna już nie słuchał ( przynajmniej mnie). Teram nie mówił już nawet – on „wygłaszał”.
– Był tu przed tobą, zwrócił się do mnie z wysoka – Olo Łukaszewicz. Powiem ci to co i jemu. Opuszczamy Miasto. Widzieliście jak z nami dobrze wam było. Więc zróbcie co trzeba by następny Prezydent był od nas, a włos wam z głowy nie spadnie. – W miarę dokładnie cytuję …
No, cóż – jeśli o mnie chodzi zrobiłem pewnie więcej niż należało. I jeszcze zrobię. Nie musiałem wszak przynajmniej kilkanaście razy (na 150 imprez) dziękować Kaczyńskiemu za dotację, nie musiałem robić tego w TV. Najlepiej tego dowodzi mój występ w TVP III ( obecne Info) 8 września 2005 roku z okazji Dnia Dobrej Wiadomości, który zorganizowałem zatrudnionej na Smolnej Małgosi Bocheńskiej na Frascatii. To medialny pomysł, zawsze podobający się dziennikarzom ale mało kto skłonny jest dawać na te „Good News” pieniądze. Piskorski jako prezydent Warszawy przyjął nawet nad imprezą patronat ale Urbański, go nie podtrzymał. W 2004 osobiście skreślił „dobre wiadomości” z listy priorytwów domu kultury. W 2005 w tym milionie ( dokładnie 1320 tys!) – jakoś … przegapił miałem więc na imprezę kilka tysięcy i mogłem wtopić ją w zestaw Frascati, gdzie dzięki temu, iż funkcjonowała stała parkowa infrastruktura wszystko już kosztowało taniej.
Otrzymawszy zatem możliwość ponad dziesięciominutowego dywagowania w TVP3 o specyfice mediów i gazetowej prawdzie, że „dobra wiadomość to zła wiadomość” znalazłem jednak 2 minuty by wspomnieć o Małgosi, o jej Fundacji Salonu 101, zaprosić na Frascati no i przypomnieć, że Warszawiacy zawdzięczają je decyzji Pana Prezydenta Miasta. Lizusostwo czy uczciwość ? – Dla mnie zwyczajna lojalność. Jednak wobec Kaczyńskich obowiązują inne prawa ! Przecież, gdybym publicznie pochwalił urzędującego Prezydenta Miasta w jakiejkolwiek innej osobie: Wyganowskiego czy Piskorskiego – wszystko byłoby w porządku. Ten wywiad ze mną, który rankiem gdzieś około 12 tej nadawany był na żywo nie został już jednak powtórzony zgodnie z rozkładem, nie został nawet zamieszczony w Internecie, gdyż wydawca stwierdził, iż zamiast mówić o „Dniu Dobrej Woadomości”, któremu TVP patronowało wspomniałem o zasługach prezydenta miasta kandydującego na stanowisko prezydenta kraju, zatem – robiłem mu zatem kampanię wyborczą.
Może zresztą robiłem – niech i tak będzie. Jak powiadam – z diabłem bym się sprzymierzył byle swój ogródek w Warszawie rozplenić
Andrzej zatem zniknął w Prezydenckim Pałacu. Pani, która zajęła jego miejsce ( jakiejś urzędniczki PIS-owskiej) nazwiska już nawet nie wspomnę. W ogóle nie chciala ze mną gadać. Mój projekt stworzenia „Ogrodów Frascatii” – jako niezależnej instytucji nie znalazł też zrozumienia wśród urzędników. A mnie (mimo prób i licznych rozmów) nie udało się stworzyć lobby. Małgosi Naimskiej bliższe były zupełnie w mym pojęciu abstrakcyjne i z pewnością nie skierowane do społeczeństwa Warszawy projekty w stylu zabudowania „przekręconego” tunelu nad Wisłostradą przez „Centrum Kopernika”, którą to fuchę zleciła Robertowi Firmchoferowi. ( Nb. żona tego jegomościa zatrudniona została w Biurze Kultury i teoretycznie miała koordynować współpracę tegoż z Domami Kultury). Było to czystą teorią, bo do przeforsowania czy zrozumienia jakiegokolwiek projektu niestety ta miła pani ( inaczej niż pracująca z Urbańskim Ewa Frydrychowicz) – kompletnie się nie nadawała.
Słowem wsparcia – znikąd. Budżet zaproponowany przez Miasto – po raz kolejny obcięto mi w Dzielnicy. O jakieś 300 tysięcy złotych, które przekazano do dyspozycji Wydziału Kultury. Tym raz nie było już z kim walczyć o jego przywrócenie. Skończył się Urbański, skończyły wyborcze rezerwy prezydenta. Miastem zaczęli rządzić beznamiętni aparatczycy. Jakiś Pan Kochański , jako „osoba pełniąca funkcję prezydenta miasta” – zapamiętam, że był wysoki.
Nikt nie chciał ze mną gadać. Burmistrze na Nowogrodzkiej zmieniali się jak rękawiczki. W momencie uformowania rządu Marcinkiewicza, a więc pod koniec roku 2005 Mariusz Błaszczak odfrunął na stanowisko szefa Kancelarii Premiera, jego miejsce zajął aspirujący na warszawskiego Gulianiego Artur Brodowski. Nie mogli mnie zabić. Nie dawali żyć. Nie wspominałem chyba jeszcze, że cały czas zbierano na mnie kwity, próbowano wmówić, że połniłem wykroczenia przeciw dyscyplinie finansów publicznych, które w istocie regulowałem po mej poprzedniczce niezagrożenie czekającej na emeryturę gdzieś … w biurze kultury pani Naimskiej właśnie. Próbowano nie płacić mi premii. Skoro nie zdołano zabrać pieniędzy na działalność starano się chociaż mnie osobiście pogrążyć finansowo. I to się w znacznej mierze udało.
Jeszcze w sierpniu 2005 toku – w szale Festiwalu na Frascatii napisałem do Małgosi Naimskiej taki – ni to artykuł, ni to list:
CDN – Ogródki Warszawskie czy Luka pamięci
[1] Koncepcja utworzenia Centralnego Parku Kultury-Ogrody Frascati
Zalecane działania w perspektywie chronologicznej:
1. audyt prawny pod kątem racjonalności struktury zatrudnienia w Domu Kultury na Smolnej 9
zwolnienia pracowników, którzy przekroczyli wiek emerytalny( odprawa, nagroda)
oddelegowanie części pracowników do pracy w placówkach Domu Kultury Śródmieście znajdujących się przy ul. Hożej ,Marszałkowskiej, Andersa- w celu pełnego wykorzystania wyżej opisanych pomieszczeń w zgodzie ze strategią rozwoju instytucji ( w szczególności stanowiskiem Rady Dzielnicy Śródmieście m. st. Warszawy z dnia 5 lipca 2001 r.), realizowanymi programami oraz możliwościami edukacyjno-wychowawczymi i społeczno-kulturalnymi
analiza zakresu obowiązków pracowników i rzeczywiście wykonywanej przez nich pracy w celu określenia, którzy pracownicy zajmują się ,, kulturą dzielnicową’’, a którzy ,,ogólnomiejską’’ ,realizacją Ogrodów Frascati
2. Przedstawienie Prezydentowi i Przewodniczącemu Rady Miasta projektu uchwały o utworzeniu Centralnego Parku Kultury- Ogrody Frascati wraz z uzasadnieniem oraz statutem.
3. Konsultacje prawne i programowe przez zespoły specjalistów Biura Rady Miasta pod kątem poprawności formalno-prawnej przedłożonych projektów.
4. Dekretacja Przewodniczącego do odpowiednich Komisji Rady Miasta w celu zaopiniowania projektu:
ü Komisji Budżetu i Finansów
ü Komisji Sportu i Turystyki
ü Komisji Kultury i Promocji
ü Planowana działalność Centralnego Parku Kultury –Ogrodów Frascati daleko wykracza poza ramy statutowej działalności Dzielnicowych Domów Kultury i dlatego utworzenie nowej jednostki nie wymaga uprzedniej zgody Rad Dzielnicowych
ü Szczegółowe przedstawienie przez Inicjatora koncepcji nowopowstałej instytucji na posiedzeniach Komisji Rady Miasta:
prezentacja historii pomysłu i dotychczasowych dokonań
– multimedialna prezentacja planów rozwoju instytucji
-przedstawienie struktury organizacyjno-prawnej instytucji
– preliminarz budżetowy
– Zaopiniowanie projektów przez ww Komisje Rady Miasta
– Wprowadzenie projektu uchwały o utworzeniu Centralnego Parku Kultury –Ogrodów Frascati do porządku obrad na sesję Rady Miasta
– podjęcie uchwały o utworzeniu Centralnego Parku Kultury-Ogrodów Frascati
– Realizacja uchwały przez Prezydenta Miasta Warszawy:
5. Wyposażenie przez Organizatora nowopowstałej Instytucji w środki trwałe i obrotowe, zakupione i używane dotychczas w celu realizacji koncepcji ,,Ogrodów Frascati’’ na podstawie porozumienia między Organizatorem a Dyrektorem Domu Kultury Śródmieście na Smolnej 9, w oparciu o § 5 ust.1 i 2 uchwały o utworzeniu instytucji
6. Zawarcie porozumień z wybranymi pracownikami Domu Kultury na Smolnej, którzy w ramach pracy realizowali program rewitalizacji Ogrodów Frascati o rozwiązaniu umowy o pracę za porozumieniem i nawiązanie stosunku pracy z nowopowstałą instytucją kulturalną.
7. Wpis Centralnego Parku Kultury –Ogrody Frascati do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez Urząd miasta stołecznego Warszawy.
Plan Frascati
8. Przekazanie w nieodpłatne użytkowanie na okres 20 lat wyodrębnionej części Centralnego Parku Kultury im. Gen. Rydza-Śmigłego to jest nieruchomości stanowiącej działkę gruntu o pow…….oznaczoną w ewidencji gruntów jako działka nr…..położona w Warszawie przy ul…… objętą księga wieczystą KW nr…….
Projekt
Uchwała nr
Rady miasta stołecznego Warszawy
z dnia…
w sprawie utworzenia Centralnego Parku Kultury- Ogrody Frascati
Na podstawie art. 18 ust 2 pkt. 9 lit. h i art. 7 ust. 1 pkt. 9 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. nr. 142 poz. 1591 z pźn. zm.) oraz art. 9 ust. 1 ustawy z 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej ( Dz. U z 2001 r. nr. 13 poz. 123 z póź. zm.)i art. 18 ust 3 pkt. 2 ustawy z 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych ( Dz. U z 2003 r. nr. 15 poz. 148 z póź. zm.) Rada m. st. Warszawy uchwala co następuje:
§ 1 W mieście stołecznym Warszawie tworzy się Centralny Park Kultury-Ogrody Frascati jako instytucję kultury i wpisuje do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez Urząd miasta stołecznego Warszawy.
§ 2. Określa się nazwę tworzonej instytucji jako Centralny Park Kultury-Ogrody Frascati.
I. Ustala się dla Centralnego Parku Kultury-Ogrody Frascati siedzibę w Warszawie.
II. Organizatorem dla utworzonej instytucji jest miasto stołeczne Warszawa.
§ 3 Przedmiotem działania Parku Kultury jest prowadzenie wielokierunkowej nowatorskiej działalności rozwijającej i zaspokajającej potrzeby kulturalne mieszkańców oraz upowszechnienie i promocja twórców i kultury polskiej w kraju i zagranicą, a nadto:
– stworzenie atrakcji turystycznej o ogólnokrajowym i międzynarodowym znaczeniu,
– promocja miasta przez stworzenie specjalnych programów działań i prezentacji eksponujących kulturalne oblicze Warszawy,
– rewitalizacja ogrodów warszawskich na Frascati poprzez nadanie im charakteru przestrzeni publicznej o funkcjach kulturalnych i artystycznych.
§ 4 Centralnemu Parkowi Kultury-Ogrody Frascati nadaje się Statut w brzmieniu załącznika do niniejszej uchwały.
§ 5
1. Środki niezbędne do rozpoczęcia i prowadzenia działalności oraz utrzymania obiektu w którym ta działalność jest prowadzona pochodzić będą z budżetu miasta stołecznego Warszawy.
2. Prezydent m.st. Warszawy wyposaży Centralny Park Kultury – Ogrody Frascati w środki trwałe i obrotowe.
3. Rada Miasta wskazuje jako główne miejsca prowadzenia działalności statutowej Centralnego Parku Kultury lokal przy ul. Smolnej 9 w Warszawie oraz wskazaną w § 5 ust.4 wyodrębnioną część Centralnego Parku Kultury im. Gen. Rydza-Śmigłego wraz z wyposażeniem Teatru Ogródkowego.
4. Rada m.st. Warszawy wyraża zgodę na przekazanie przez Prezydenta m.st. Warszawy w terminie 3 miesięcy od daty wpisu Centralnego Parku Kultury-Ogrody Frascati do Rejestru Instytucji Kultury, w nieodpłatne użytkowanie na okres 20 lat wyodrębnionej części Centralnego Parku Kultury im. Gen. Rydza-Śmigłego to jest nieruchomości stanowiącej działkę gruntu o pow…….oznaczoną w ewidencji gruntów jako działka nr…..położona w Warszawie przy ul…… objętą księga wieczystą KW nr…….
§ 6 Wykonanie uchwały powierza się Prezydentowi m.st. Warszawy.
§ 7 Uchwała wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa Mazowieckiego.
UZASADNIENIE
do uchwały Rady Miasta stołecznego Warszawy
z dnia……………….
w sprawie utworzenia Centralnego Parku Kultury-Ogrody Frascati
Proponuje się utworzenie Stołecznej Instytucji Kultury pod nazwą „Centralny Park Kultury – Ogrody Frascati”.
Rewitalizacja Kulturalna Centralnego Parku Kultury, który przez 50 lat pozostawał nim wyłącznie z nazwy stanowi nie tylko doskonałą okazję do wzmocnienia kulturalnego oblicza Warszawy, ale jest też szansą stworzenia atrakcji turystycznej o ogólnokrajowym i międzynarodowym znaczeniu.
Nadanie ogrodom warszawskim na Frascati charakteru przestrzeni publicznej o funkcjach kulturalnych i artystycznych nawiązuje do znamienitych tradycji tego typu miejsc w innych krajach Europy.
Stąd jedną z wielu przesłanek do złożenia Wysokiej Radzie propozycji utworzenia Centralnego Parku Kultury jest bezsprzeczny sukces jakim zakończyły się licznie odwiedzane ( 20 tysięcy w roku 2004 i 44 tysiące widzów w roku 2005) imprezy plenerowe w „Ogródkach Warszawskich” organizowane przez dyrektora Domu Kultury Śródmieście – dra Andrzeja Tadeusza Kijowskiego .
Autorskie projekty tego – działającego od 14 lat w samorządowej kulturze miasta –pasjonata teatru i muzyki sprawiły, że zapomniane miejsce Warszawy ożyło i stało się miejscem spotkań z dobrą kulturą, zarówno profesjonalną jak i amatorską.
Nowatorskie jest zwłaszcza prowadzenie szeroko zakrojonej, prezentującej znakomity poziom artystyczny działalności plenerowej na wolnym powietrzu.
Z wielu miejsc, gdzie działalność taka mogła i może być prowadzona od Lapidarium poprzez Rynek Mariensztatu, Dolinę Szwajcarską na Ogrodach Frascati skończywszy, właśnie to ostatnie miejsce stało się prawdziwym odkryciem, tworząc w roku 2005 największy teatralny sukces frekwencyjny Stolicy.
Można zatem przyjąć, iż formuła tego typu działań, realizowanych konsekwentnie przez dwanaście edycji Konkursu Teatrów Ogródkowych, rozbudowana w Dolinie Szwajcarskiej w roku 2004, a następnie w roku 2005 w Ogrodach Frascati- rzeczywiście zakorzeniła się w Warszawie.
Nawiązuje ona bowiem do warszawskich tradycji, wywiedziona jest z rdzennie polskiej dziwiętnastowiecznej historii Teatrów Ogródkowych, odwołuje się do specyfiki Stolicy Polski określając zarazem jej niepowtarzalny wabik turystyczny.
Zbiorowe listy poparcia podpisane przez przeszło tysiąc mieszkańców Warszawy złożone na ręce Prezydenta Miasta potwierdzają, iż tego typu działania są naszemu Miastu potrzebne.
Wyżej opisana, społecznie akceptowana idea daleko wykracza poza zadania Dzielnicowego Domu Kultury Śródmieście w strukturze którego była dotychczas prowadzona. W szczególności ze względu na aktualne stanowisko wyrażone przez Radę Dzielnicy Śródmieście m. St. Warszawy z dnia 5 lipca 2001, określające Dom Kultury Śródmieście wyłącznie jako,, placówkę dzielnicową, która powinna skupić się na pracy od podstaw z dziećmi i młodzieżą śródmiejską organizując również pewne zajęcia dla dorosłych mieszkańców Dzielnicy(np. seniorów)’’.
Przy takim założeniu zrozumiała jest postawa radnych dzielnicy, którzy z jednej strony uznają wizjonerski i autorski charakter pomysłów dra Andrzeja Tadeusza Kijowskiego, z drugiej zaś strony kontrowersyjny dla dzielnicowych radnych pozostaje sposób finansowania przez dzielnicę, jak to określają ,,wielkich przedsięwzięć rozrywkowych dla najszerszego odbiorcy’’
Mając to na względzie, uznaje się , iż zakrojona na tak dużą skalę działalność kulturalna ,zwłaszcza rewitalizacja Centralnego Parku Kultury-Ogrodów Frascati powinna znaleźć właściwe sobie miejsce w strukturze organizacyjnej samorządu i co jest tego konsekwencją posiadać odpowiednią strukturę prawną.
Pozwoli to nie tylko na usprawnienie procesu zarządzania, ale też stworzy przejrzyste formy finansowania i nadzoru nad przedsięwzięciem.
Dlatego też środki niezbędne do prowadzenia działalności tego rodzaju instytucji winny pochodzić z budżetu miasta, (nie z załącznika Dzielnicy do Budżetu) i Rada Miasta powinna mieć możliwość kontroli realizacji uchwalonych w statucie celów nowopowstałej Stołecznej Instytucji Kultury.
Naturalnie zadaniem instytucji usytuowanej w śródmieściu Warszawy, będzie także dalsze poszerzanie oferty kulturalnej stolicy adresowanej do tej części mieszkańców i turystów, którzy nie są wyłącznie odbiorcami kultury elitarnej.
Realizowane w ostatnich latach, za dyrekcji dra Andrzeja Tadeusza Kijowskiego w Domu Kultury Śródmieście programy kulturalne stworzyły dwa ważne obszary działań: w budynku przy ulicy Smolnej 9 oraz w Plenerach (Ogródki Warszawskie).
Działalność prowadzona w wyremontowanym znacznym nakładem środków, usytuowanym między ważnymi stołecznymi instytucjami kultury ( vis a vis Muzeum Narodowego, między Teatrami Buffo i Sabatem) budynku przy ulicy Smolnej obecnie nie ogranicza się wyłącznie do prezentacji amatorskich zespołów.
Daje ona m.in. możliwość występów profesjonalnym, pozbawionym siedziby Kabaretom z Egidą Jana Pietrzaka na czele, zwraca się do środowisk literackich, odtwarza zwyczaj publicznej dyskusji politycznej, podkreśla wartość kina edukacyjnego.
Ponieważ taka koncepcja działalności służy nie tylko mieszkańcom dzielnicy i miasta, ale całej lokalnej społeczności, celowe jest programowe włączenie jej w strukturę Centralnego Parku Kultury-Ogrody Frascati.
Środki finansowe uchwalane i przeznaczane dotychczas na realizację wyżej opisanych celów skierowane zostaną bezpośrednio do Centralnego Parku Kultury, który będzie je wypełniał i pochodzić będą z budżetu Miasta.
Natomiast zawarcie między Centralnym Parkiem Kultury i Domem Kultury Śródmieście porozumienia umożliwiającego Domowi Kultury Śródmieście realizację dotychczasowych zadań pozwoli na ustalenie siedziby nowej instytucji w Domu Kultury na Smolnej. Jest to uzasadnione, gdyż w miejscu tym odbywają się głównie imprezy o charakterze ogólnomiejskim oraz lokalizacja jest odpowiednia ze względu na strategiczny charakter wykonywanych przez nową instytucje działań kulturalnych. Takie rozwiązanie nie pociąga za sobą żadnych dodatkowych kosztów związanych z umiejscowieniem Centralnego Parku Kultury.
Celowe w tym kontekście jest przekazanie nowopowstałej instytucji do nieodpłatnego użytkowania wyodrębnionej części Centralnego Parku Kultury im gen. Rydza Śmigłego.
Istotne jest także to, iż nie ma potrzeby dodatkowego wyposażenia Centralnego Parku Kultury w mienie ruchome i dokonania zakupów środków trwałych, gdyż zostało ono już zakupione i używane w celu realizowania imprez prowadzonych w ramach rewitalizacji Ogrodów. Mienie to znajduje się na wyposażeniu Domu Kultury Śródmieście i może być Centralnemu Parkowi Kultury-Ogrodom Frascati przekazane.
Ponadto w nowoutworzonej instytucji kulturalnej może znaleźć zatrudnienie część dotychczasowych pracowników Domu Kultury Śródmieście co pozwoli na uniknięcie powstania zobowiązań finansowych wynikających ze stworzeniem nowych etatów.
Taka konstrukcja przedsięwzięcia pozwoli na utworzenie Centralnego Parku Kultury-Ogrody Frascati i realizację celów strategicznych w sferze kultury miasta st. Warszawy praktycznie bez dodatkowych obciążeń dla budżetu miasta.
Projekt
Załącznik nr 4
do Uchwały nr
……………
Statut
Centralnego Parku Kultury – Ogrody Frascati
Rozdział I
Postanowienia Ogólne
§ 1 Centralny Park Kultury- Ogrody Frascati, zwany dalej Parkiem Kultury, jest samorządową instytucją kultury posiadającą osobowość prawną i samodzielnie gospodarującą przydzieloną i nabytą częścią mienia.
§ 2 Park Kultury podlega wpisowi do Rejestru Instytucji Kultury m.st. Warszawy.
§ 3
1. Siedzibą Parku Kultury jest Warszawa.
2. Terenem działania Parku Kultury jest obszar m.st. Warszawy.
3. Park Kultury może również prowadzić działalność na terenie całej Polski oraz poza jej granicami.
§ 4
1. Organizatorem Parku Kultury w rozumieniu ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej ( Dz. U. z 2001 r. nr. 13, poz. 123 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, jest m.st. Warszawa.
2. Nadzór nad działalnością Parku Kultury realizują organy m.st. Warszawy.
§ 5 Park Kultury:
1) używa pieczęci podłużnej z nazwą i adresem,
2) może używać pieczęci okrągłej na zasadach określonych w odrębnych przepisach,
3) posiada znak graficzny ( logo)
4) można używać skróconej nazwy Ogrody Frascati
Rozdział II
Zakres działalności
§ 6
Celem Parku Kultury jest prowadzenie wielokierunkowej nowatorskiej działalności rozwijającej i zaspokajającej potrzeby kulturalne mieszkańców oraz upowszechnienie i promocja twórców i kultury polskiej w kraju i zagranicą, a nadto:
– stworzenie atrakcji turystycznej o ogólnokrajowym i międzynarodowym znaczeniu,
– promocja miasta przez stworzenie specjalnych programów działań i prezentacji eksponujących kulturalne oblicze Warszawy,
– rewitalizacja ogrodów warszawskich na Frascati poprzez nadanie im charakteru przestrzeni publicznej o funkcjach kulturalnych i artystycznych.`
§ 7 Zakres działalności Parku Kultury obejmuje:
1) rozpoznawanie, rozbudowanie i zaspokajanie potrzeb oraz zainteresowań kulturalnych mieszkańców,
2) tworzenie warunków do rozwoju aktywności kulturalnej, artystycznej, hobbystycznej, rekreacyjno-ruchowej oraz zainteresowania sztuką,
3) prezentacja i promocja amatorskiego ruchu artystycznego w szczególności twórców ludowych oraz twórczości profesjonalnej,
4) gromadzenie i udostępnianie informacji o twórcach, instytucjach i działalności artystycznej,
5) inspirowanie działań artystycznych i kulturalnych oraz różnorodnych form spędzania czasu wolnego we współpracy z organizacjami pozarządowymi, samorządowymi oraz innymi placówkami kultury,
6) działanie na rzecz integracji społeczności lokalnej,
7) prowadzenie współpracy kulturalnej z zagranicą,
8) edukację kulturalną i wychowanie przez sztukę,
9) kształtowanie nawyków mieszkańców do aktywnego współtworzenia i odbioru różnorodnych form spędzania czasu wolnego,
10) kształtowanie poczucia własnej tożsamości i poszanowania dziedzictwa kulturowego Warszawy, regionu, kraju i innych kultur,
11) działania alternatywne dla osób niepełnosprawnych oraz dla osób, szczególnie dzieci i młodzieży, zagrożonych uzależnieniami i niedostosowaniem społecznym,
12) upowszechniania twórczości artystycznej oraz dostępu do kultury i uczestnictwa w kulturze,
13) inne działania na rzecz rozwijania i zaspokajania potrzeb kulturalnych mieszkańców.
§ 8
Realizacja zadań Parku Kultury następuje w szczególności przez:
1) prowadzenie systematycznej działalności tematycznej w różnych dziedzinach edukacji kulturalnej,
2)prezentowanie dokonań kulturalnych przez organizowanie występów teatralnych, koncertów, seansów filmowych, wystaw, pokazów, aukcji, działalność wydawnicza, fonograficzna itp.,
3) współpracę z:
a) organizatorem za pośrednictwem Biura Kultury Urzędu m.st. Warszawy utworzonymi na terenie dzielnic m.st. Warszawy jednostkami pomocniczymi niższego rzędu, mieszkańcami oraz artystami i twórcami, w szczególności mieszkającymi lub działającymi na terenie Warszawy,
b) instytucjami kultury, placówkami oświatowymi i oświatowo- wychowawczymi, sportowymi, zespołami amatorskimi, stowarzyszeniami i innymi organizacjami uczestniczącymi w życiu kulturalnymi,
4) optymalne wykorzystanie warunków lokalowych oraz wyposażenia,
5) działalność reklamową i promocyjną w dziedzinie kultury.
Rozdział III
Zarządzanie i organizacja
§ 9
1. Organizację wewnętrzną Parku Kultury określa regulamin organizacyjny nadany przez Dyrektora Parku Kultury po zasięgnięciu opinii Prezydenta m.st. Warszawy, a także opinii działających w Parku Kultury organizacji związkowych i stowarzyszeń twórców.
2. Dyrektor Parku Kultury, zwany dalej Dyrektorem, zarządza instytucją i reprezentuje ja na zewnątrz.
3. W trybie określonym ustawą, Dyrektora powołuje i odwołuje Prezydent m. st. Warszawy albo powierza zarządzanie Parkiem Kultury osobie fizycznej lub prawnej na podstawie umowy o zarządzaniu ( kontrakt menadżerski).
4. Przy Parku Kultury może działać Rada Programowa jako ciało opiniodawcze i doradczo-konsultacyjne.
5. Rada Programowa działa na podstawie opracowanego przez siebie regulaminu.
6. Członków Rady Programowej powołuje Dyrektor.
§ 10
1. Park Kultury jest pracodawcą w rozumieniu Kodeksu Pracy.
2. Wobec pracowników Parku Kultury czynności w sprawach z zakresu prawa pracy dokonuje Dyrektor.
3. Dyrektor ustala szczegółowy zakres czynności pracowników i tryb załatwiania powierzonych im spraw.
§ 11
1. Dyrektor może tworzyć filie Parku Kultury.
2. Tworząc filie Dyrektor dokonuje zmian regulaminu organizacyjnego na zasadach określonych w § 8 ust. 1.
Rozdział IV
Zasady gospodarki finansowej Parku Kultury
§ 12 Mienie Parku Kultury służy wyłącznie wykonywaniu jego zadań statutowych.
§ 13
1. Park Kultury prowadzi samodzielnie gospodarkę finansową zgodnie z ustawą.
2. Podstawą gospodarki finansowej Parku Kultury jest plan działalności zatwierdzony przez Dyrektora z zachowaniem wysokiej dotacji organizatora.
3. Park Kultury zobowiązany jest do przedkładania rocznych sprawozdań finansowych dnia 31 marca Prezydentowi m.st. Warszawy w celu zatwierdzenia.
§ 14 Przychodami Parku Kultury są:
1) dotacje budżetowe,
2) wpływy uzyskiwane z prowadzonej działalności,
3) środki otrzymane od osób prawnych i fizycznych,
4) środki uzyskane z innych źródeł.
§ 15
1. Park Kultury może prowadzić działalność gospodarczą według zasad określonych w odrębnych przepisach.
2. Dochód uzyskany z działalności gospodarczej przeznacza się na realizację celów statutowych.
3. Działalność gospodarcza nie może ograniczać ani utrudniać wykonania zadań statutowych.
Rozdział V
No comment
Postanowienia końcowe
§ 16 Zmiany w statucie Parku Kultury mogą być wprowadzone w trybie właściwym dla jego nadania.
§ 17 W przypadku przekształcenia lub likwidacji Parku Kultury mają zastosowanie przepisy ustawy
To był pomysł ucieczki do przodu. Przekształcenia dzielnicowego domu kultury w Instytucję z prawdziwego zdarzenia. Instytucję, której wzorem były mi warszawskie Łazienki z jednej a kopenhaskie Ogrody Tivoli – z drugiej strony.
Wejście do Ogrodów Tivoli w Kopenhadze
Tak powstała Koncepcja utworzenia Centralnego Parku Kultury-Ogrody Frascati[1]
Czułem wszakże, że dzielnicowi notable nie będą chcieli tolerować mnie dłużej na stanowisku szefa domu kultury. Wiedziałem, że czasu mam tyle, ile go Urbański spędzi jeszcze w Ratuszu. Niestety – jego zwycięstwo okazało się moją klęską.
Wrześniowe wybory parlamentarne wygrał ku swemu własnemu zaskoczeniu PIS. I wygrał je bardzo znacząco. W dwa tygodnie po nich ( byłem już na krótkim odpoczynku w Tunezji) odbyły się wybory prezydenckie, z których okazji zrobiłem sobie wycieczkę z Souss do Kartaginy. Wszystko po to, by na własny pohybel wyciągnąć Kaczyńskiego z Urbańskim z Ratusza do Prezydenckiego Pałacu.
Mój projekt przygotowany z pomocą Joli Turczynowicz leżał sobie w gabinecie Naimskiej i Urbańskiego i oczywiście nikomu nie było w przyszło do głowy by serio mnie potraktować. W ten sposób Urbański z Naimską dołączyli do grona serdecznych przyjaciół: Rutkiewiczów, Latkowskich, Sobockich, Rasińskich, Stankowych, Foglerów i Królikiewiczów – serdecznych przyjaciół ogródka, pośród których psy jak zająca mnie zjadły.
Po festiwalu na Frascati urzędnicy wszystkich wydziałów rzucili się na mnie ochoczo. Czy ja jeszcze spamiętam te kontrole ? – Pierwszą zaprosiłem sam. Jeszcze na życzenie burmistrza Zielińskiego. Niejaka pani Pietrzak (nomen omen) spędziła w Domu Kultury całą wiosnę roku 2005. Nic, oczywiście nie znalazła. Najmocniej czepiając się o to, że – nie biorę pieniędzy od jej imiennika Janka Pietrzaka, za występu kabaretu Pod Egidą. Pisałem już o tym. Kaczyński i Urbański rozstawali się z Miastem. Po powrocie z Tunezji, z której musiałem jeszcze telefonicznie koordynowac użycie Domu na Smolnej jako miejsce dla ewakuacji mieszkańców kamienicy sąsiadującej z moim warszawskim mieszakniem ( Jaworzyńska 10) – oto świadectwo napięcia jakie towarzyszyło kampanii, po powrocie zatem odwiedziłem zatem Andrzeja.
Nie wierzyłem oczom i uszom, co w pół roku władza może uczynić z inteligentnego człowieka. Od dawna już nie słuchał ( przynajmniej mnie). Teram nie mówił już nawet – on „wygłaszał”.
– Był tu przed tobą, zwrócił się do mnie z wysoka – Olo Łukaszewicz. Powiem ci to co i jemu. Opuszczamy Miasto. Widzieliście jak z nami dobrze wam było. Więc zróbcie co trzeba by następny Prezydent był od nas, a włos wam z głowy nie spadnie. – W miarę dokładnie cytuję …
No, cóż – jeśli o mnie chodzi zrobiłem pewnie więcej niż należało. I jeszcze zrobię. Nie musiałem wszak przynajmniej kilkanaście razy (na 150 imprez) dziękować Kaczyńskiemu za dotację, nie musiałem robić tego w TV. Najlepiej tego dowodzi mój występ w TVP III ( obecne Info) 8 września 2005 roku z okazji Dnia Dobrej Wiadomości, który zorganizowałem zatrudnionej na Smolnej Małgosi Bocheńskiej na Frascatii. To medialny pomysł, zawsze podobający się dziennikarzom ale mało kto skłonny jest dawać na te „Good News” pieniądze. Piskorski jako prezydent Warszawy przyjął nawet nad imprezą patronat ale Urbański, go nie podtrzymał. W 2004 osobiście skreślił „dobre wiadomości” z listy priorytwów domu kultury. W 2005 w tym milionie ( dokładnie 1320 tys!) – jakoś … przegapił miałem więc na imprezę kilka tysięcy i mogłem wtopić ją w zestaw Frascati, gdzie dzięki temu, iż funkcjonowała stała parkowa infrastruktura wszystko już kosztowało taniej.
Otrzymawszy zatem możliwość ponad dziesięciominutowego dywagowania w TVP3 o specyfice mediów i gazetowej prawdzie, że „dobra wiadomość to zła wiadomość” znalazłem jednak 2 minuty by wspomnieć o Małgosi, o jej Fundacji Salonu 101, zaprosić na Frascati no i przypomnieć, że Warszawiacy zawdzięczają je decyzji Pana Prezydenta Miasta. Lizusostwo czy uczciwość ? – Dla mnie zwyczajna lojalność. Jednak wobec Kaczyńskich obowiązują inne prawa ! Przecież, gdybym publicznie pochwalił urzędującego Prezydenta Miasta w jakiejkolwiek innej osobie: Wyganowskiego czy Piskorskiego – wszystko byłoby w porządku. Ten wywiad ze mną, który rankiem gdzieś około 12 tej nadawany był na żywo nie został już jednak powtórzony zgodnie z rozkładem, nie został nawet zamieszczony w Internecie, gdyż wydawca stwierdził, iż zamiast mówić o „Dniu Dobrej Woadomości”, któremu TVP patronowało wspomniałem o zasługach prezydenta miasta kandydującego na stanowisko prezydenta kraju, zatem – robiłem mu zatem kampanię wyborczą.
Może zresztą robiłem – niech i tak będzie. Jak powiadam – z diabłem bym się sprzymierzył byle swój ogródek w Warszawie rozplenić
Andrzej zatem zniknął w Prezydenckim Pałacu. Pani, która zajęła jego miejsce ( jakiejś urzędniczki PIS-owskiej) nazwiska już nawet nie wspomnę. W ogóle nie chciala ze mną gadać. Mój projekt stworzenia „Ogrodów Frascatii” – jako niezależnej instytucji nie znalazł też zrozumienia wśród urzędników. A mnie (mimo prób i licznych rozmów) nie udało się stworzyć lobby. Małgosi Naimskiej bliższe były zupełnie w mym pojęciu abstrakcyjne i z pewnością nie skierowane do społeczeństwa Warszawy projekty w stylu zabudowania „przekręconego” tunelu nad Wisłostradą przez „Centrum Kopernika”, którą to fuchę zleciła Robertowi Firmchoferowi. ( Nb. żona tego jegomościa zatrudniona została w Biurze Kultury i teoretycznie miała koordynować współpracę tegoż z Domami Kultury). Było to czystą teorią, bo do przeforsowania czy zrozumienia jakiegokolwiek projektu niestety ta miła pani ( inaczej niż pracująca z Urbańskim Ewa Frydrychowicz) – kompletnie się nie nadawała.
Słowem wsparcia – znikąd. Budżet zaproponowany przez Miasto – po raz kolejny obcięto mi w Dzielnicy. O jakieś 300 tysięcy złotych, które przekazano do dyspozycji Wydziału Kultury. Tym raz nie było już z kim walczyć o jego przywrócenie. Skończył się Urbański, skończyły wyborcze rezerwy prezydenta. Miastem zaczęli rządzić beznamiętni aparatczycy. Jakiś Pan Kochański , jako „osoba pełniąca funkcję prezydenta miasta” – zapamiętam, że był wysoki.
Nikt nie chciał ze mną gadać. Burmistrze na Nowogrodzkiej zmieniali się jak rękawiczki. W momencie uformowania rządu Marcinkiewicza, a więc pod koniec roku 2005 Mariusz Błaszczak odfrunął na stanowisko szefa Kancelarii Premiera, jego miejsce zajął aspirujący na warszawskiego Gulianiego Artur Brodowski. Nie mogli mnie zabić. Nie dawali żyć. Nie wspominałem chyba jeszcze, że cały czas zbierano na mnie kwity, próbowano wmówić, że połniłem wykroczenia przeciw dyscyplinie finansów publicznych, które w istocie regulowałem po mej poprzedniczce niezagrożenie czekającej na emeryturę gdzieś … w biurze kultury pani Naimskiej właśnie. Próbowano nie płacić mi premii. Skoro nie zdołano zabrać pieniędzy na działalność starano się chociaż mnie osobiście pogrążyć finansowo. I to się w znacznej mierze udało.
Jeszcze w sierpniu 2005 toku – w szale Festiwalu na Frascatii napisałem do Małgosi Naimskiej taki – ni to artykuł, ni to list:
CDN – Ogródki Warszawskie czy Luka pamięci
[1] Koncepcja utworzenia Centralnego Parku Kultury-Ogrody Frascati
Zalecane działania w perspektywie chronologicznej:
1. audyt prawny pod kątem racjonalności struktury zatrudnienia w Domu Kultury na Smolnej 9
zwolnienia pracowników, którzy przekroczyli wiek emerytalny( odprawa, nagroda)
oddelegowanie części pracowników do pracy w placówkach Domu Kultury Śródmieście znajdujących się przy ul. Hożej ,Marszałkowskiej, Andersa- w celu pełnego wykorzystania wyżej opisanych pomieszczeń w zgodzie ze strategią rozwoju instytucji ( w szczególności stanowiskiem Rady Dzielnicy Śródmieście m. st. Warszawy z dnia 5 lipca 2001 r.), realizowanymi programami oraz możliwościami edukacyjno-wychowawczymi i społeczno-kulturalnymi
analiza zakresu obowiązków pracowników i rzeczywiście wykonywanej przez nich pracy w celu określenia, którzy pracownicy zajmują się ,, kulturą dzielnicową’’, a którzy ,,ogólnomiejską’’ ,realizacją Ogrodów Frascati
2. Przedstawienie Prezydentowi i Przewodniczącemu Rady Miasta projektu uchwały o utworzeniu Centralnego Parku Kultury- Ogrody Frascati wraz z uzasadnieniem oraz statutem.
3. Konsultacje prawne i programowe przez zespoły specjalistów Biura Rady Miasta pod kątem poprawności formalno-prawnej przedłożonych projektów.
4. Dekretacja Przewodniczącego do odpowiednich Komisji Rady Miasta w celu zaopiniowania projektu:
ü Komisji Budżetu i Finansów
ü Komisji Sportu i Turystyki
ü Komisji Kultury i Promocji
ü Planowana działalność Centralnego Parku Kultury –Ogrodów Frascati daleko wykracza poza ramy statutowej działalności Dzielnicowych Domów Kultury i dlatego utworzenie nowej jednostki nie wymaga uprzedniej zgody Rad Dzielnicowych
ü Szczegółowe przedstawienie przez Inicjatora koncepcji nowopowstałej instytucji na posiedzeniach Komisji Rady Miasta:
prezentacja historii pomysłu i dotychczasowych dokonań
– multimedialna prezentacja planów rozwoju instytucji
-przedstawienie struktury organizacyjno-prawnej instytucji
– preliminarz budżetowy
– Zaopiniowanie projektów przez ww Komisje Rady Miasta
– Wprowadzenie projektu uchwały o utworzeniu Centralnego Parku Kultury –Ogrodów Frascati do porządku obrad na sesję Rady Miasta
– podjęcie uchwały o utworzeniu Centralnego Parku Kultury-Ogrodów Frascati
– Realizacja uchwały przez Prezydenta Miasta Warszawy:
5. Wyposażenie przez Organizatora nowopowstałej Instytucji w środki trwałe i obrotowe, zakupione i używane dotychczas w celu realizacji koncepcji ,,Ogrodów Frascati’’ na podstawie porozumienia między Organizatorem a Dyrektorem Domu Kultury Śródmieście na Smolnej 9, w oparciu o § 5 ust.1 i 2 uchwały o utworzeniu instytucji
6. Zawarcie porozumień z wybranymi pracownikami Domu Kultury na Smolnej, którzy w ramach pracy realizowali program rewitalizacji Ogrodów Frascati o rozwiązaniu umowy o pracę za porozumieniem i nawiązanie stosunku pracy z nowopowstałą instytucją kulturalną.
7. Wpis Centralnego Parku Kultury –Ogrody Frascati do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez Urząd miasta stołecznego Warszawy.
Plan Frascati
8. Przekazanie w nieodpłatne użytkowanie na okres 20 lat wyodrębnionej części Centralnego Parku Kultury im. Gen. Rydza-Śmigłego to jest nieruchomości stanowiącej działkę gruntu o pow…….oznaczoną w ewidencji gruntów jako działka nr…..położona w Warszawie przy ul…… objętą księga wieczystą KW nr…….
Projekt
Uchwała nr
Rady miasta stołecznego Warszawy
z dnia…
w sprawie utworzenia Centralnego Parku Kultury- Ogrody Frascati
Na podstawie art. 18 ust 2 pkt. 9 lit. h i art. 7 ust. 1 pkt. 9 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. nr. 142 poz. 1591 z pźn. zm.) oraz art. 9 ust. 1 ustawy z 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej ( Dz. U z 2001 r. nr. 13 poz. 123 z póź. zm.)i art. 18 ust 3 pkt. 2 ustawy z 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych ( Dz. U z 2003 r. nr. 15 poz. 148 z póź. zm.) Rada m. st. Warszawy uchwala co następuje:
§ 1 W mieście stołecznym Warszawie tworzy się Centralny Park Kultury-Ogrody Frascati jako instytucję kultury i wpisuje do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez Urząd miasta stołecznego Warszawy.
§ 2. Określa się nazwę tworzonej instytucji jako Centralny Park Kultury-Ogrody Frascati.
I. Ustala się dla Centralnego Parku Kultury-Ogrody Frascati siedzibę w Warszawie.
II. Organizatorem dla utworzonej instytucji jest miasto stołeczne Warszawa.
§ 3 Przedmiotem działania Parku Kultury jest prowadzenie wielokierunkowej nowatorskiej działalności rozwijającej i zaspokajającej potrzeby kulturalne mieszkańców oraz upowszechnienie i promocja twórców i kultury polskiej w kraju i zagranicą, a nadto:
– stworzenie atrakcji turystycznej o ogólnokrajowym i międzynarodowym znaczeniu,
– promocja miasta przez stworzenie specjalnych programów działań i prezentacji eksponujących kulturalne oblicze Warszawy,
– rewitalizacja ogrodów warszawskich na Frascati poprzez nadanie im charakteru przestrzeni publicznej o funkcjach kulturalnych i artystycznych.
§ 4 Centralnemu Parkowi Kultury-Ogrody Frascati nadaje się Statut w brzmieniu załącznika do niniejszej uchwały.
§ 5
1. Środki niezbędne do rozpoczęcia i prowadzenia działalności oraz utrzymania obiektu w którym ta działalność jest prowadzona pochodzić będą z budżetu miasta stołecznego Warszawy.
2. Prezydent m.st. Warszawy wyposaży Centralny Park Kultury – Ogrody Frascati w środki trwałe i obrotowe.
3. Rada Miasta wskazuje jako główne miejsca prowadzenia działalności statutowej Centralnego Parku Kultury lokal przy ul. Smolnej 9 w Warszawie oraz wskazaną w § 5 ust.4 wyodrębnioną część Centralnego Parku Kultury im. Gen. Rydza-Śmigłego wraz z wyposażeniem Teatru Ogródkowego.
4. Rada m.st. Warszawy wyraża zgodę na przekazanie przez Prezydenta m.st. Warszawy w terminie 3 miesięcy od daty wpisu Centralnego Parku Kultury-Ogrody Frascati do Rejestru Instytucji Kultury, w nieodpłatne użytkowanie na okres 20 lat wyodrębnionej części Centralnego Parku Kultury im. Gen. Rydza-Śmigłego to jest nieruchomości stanowiącej działkę gruntu o pow…….oznaczoną w ewidencji gruntów jako działka nr…..położona w Warszawie przy ul…… objętą księga wieczystą KW nr…….
§ 6 Wykonanie uchwały powierza się Prezydentowi m.st. Warszawy.
§ 7 Uchwała wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa Mazowieckiego.
UZASADNIENIE
do uchwały Rady Miasta stołecznego Warszawy
z dnia……………….
w sprawie utworzenia Centralnego Parku Kultury-Ogrody Frascati
Proponuje się utworzenie Stołecznej Instytucji Kultury pod nazwą „Centralny Park Kultury – Ogrody Frascati”.
Rewitalizacja Kulturalna Centralnego Parku Kultury, który przez 50 lat pozostawał nim wyłącznie z nazwy stanowi nie tylko doskonałą okazję do wzmocnienia kulturalnego oblicza Warszawy, ale jest też szansą stworzenia atrakcji turystycznej o ogólnokrajowym i międzynarodowym znaczeniu.
Nadanie ogrodom warszawskim na Frascati charakteru przestrzeni publicznej o funkcjach kulturalnych i artystycznych nawiązuje do znamienitych tradycji tego typu miejsc w innych krajach Europy.
Stąd jedną z wielu przesłanek do złożenia Wysokiej Radzie propozycji utworzenia Centralnego Parku Kultury jest bezsprzeczny sukces jakim zakończyły się licznie odwiedzane ( 20 tysięcy w roku 2004 i 44 tysiące widzów w roku 2005) imprezy plenerowe w „Ogródkach Warszawskich” organizowane przez dyrektora Domu Kultury Śródmieście – dra Andrzeja Tadeusza Kijowskiego .
Autorskie projekty tego – działającego od 14 lat w samorządowej kulturze miasta –pasjonata teatru i muzyki sprawiły, że zapomniane miejsce Warszawy ożyło i stało się miejscem spotkań z dobrą kulturą, zarówno profesjonalną jak i amatorską.
Nowatorskie jest zwłaszcza prowadzenie szeroko zakrojonej, prezentującej znakomity poziom artystyczny działalności plenerowej na wolnym powietrzu.
Z wielu miejsc, gdzie działalność taka mogła i może być prowadzona od Lapidarium poprzez Rynek Mariensztatu, Dolinę Szwajcarską na Ogrodach Frascati skończywszy, właśnie to ostatnie miejsce stało się prawdziwym odkryciem, tworząc w roku 2005 największy teatralny sukces frekwencyjny Stolicy.
Można zatem przyjąć, iż formuła tego typu działań, realizowanych konsekwentnie przez dwanaście edycji Konkursu Teatrów Ogródkowych, rozbudowana w Dolinie Szwajcarskiej w roku 2004, a następnie w roku 2005 w Ogrodach Frascati- rzeczywiście zakorzeniła się w Warszawie.
Nawiązuje ona bowiem do warszawskich tradycji, wywiedziona jest z rdzennie polskiej dziwiętnastowiecznej historii Teatrów Ogródkowych, odwołuje się do specyfiki Stolicy Polski określając zarazem jej niepowtarzalny wabik turystyczny.
Zbiorowe listy poparcia podpisane przez przeszło tysiąc mieszkańców Warszawy złożone na ręce Prezydenta Miasta potwierdzają, iż tego typu działania są naszemu Miastu potrzebne.
Wyżej opisana, społecznie akceptowana idea daleko wykracza poza zadania Dzielnicowego Domu Kultury Śródmieście w strukturze którego była dotychczas prowadzona. W szczególności ze względu na aktualne stanowisko wyrażone przez Radę Dzielnicy Śródmieście m. St. Warszawy z dnia 5 lipca 2001, określające Dom Kultury Śródmieście wyłącznie jako,, placówkę dzielnicową, która powinna skupić się na pracy od podstaw z dziećmi i młodzieżą śródmiejską organizując również pewne zajęcia dla dorosłych mieszkańców Dzielnicy(np. seniorów)’’.
Przy takim założeniu zrozumiała jest postawa radnych dzielnicy, którzy z jednej strony uznają wizjonerski i autorski charakter pomysłów dra Andrzeja Tadeusza Kijowskiego, z drugiej zaś strony kontrowersyjny dla dzielnicowych radnych pozostaje sposób finansowania przez dzielnicę, jak to określają ,,wielkich przedsięwzięć rozrywkowych dla najszerszego odbiorcy’’
Mając to na względzie, uznaje się , iż zakrojona na tak dużą skalę działalność kulturalna ,zwłaszcza rewitalizacja Centralnego Parku Kultury-Ogrodów Frascati powinna znaleźć właściwe sobie miejsce w strukturze organizacyjnej samorządu i co jest tego konsekwencją posiadać odpowiednią strukturę prawną.
Pozwoli to nie tylko na usprawnienie procesu zarządzania, ale też stworzy przejrzyste formy finansowania i nadzoru nad przedsięwzięciem.
Dlatego też środki niezbędne do prowadzenia działalności tego rodzaju instytucji winny pochodzić z budżetu miasta, (nie z załącznika Dzielnicy do Budżetu) i Rada Miasta powinna mieć możliwość kontroli realizacji uchwalonych w statucie celów nowopowstałej Stołecznej Instytucji Kultury.
Naturalnie zadaniem instytucji usytuowanej w śródmieściu Warszawy, będzie także dalsze poszerzanie oferty kulturalnej stolicy adresowanej do tej części mieszkańców i turystów, którzy nie są wyłącznie odbiorcami kultury elitarnej.
Realizowane w ostatnich latach, za dyrekcji dra Andrzeja Tadeusza Kijowskiego w Domu Kultury Śródmieście programy kulturalne stworzyły dwa ważne obszary działań: w budynku przy ulicy Smolnej 9 oraz w Plenerach (Ogródki Warszawskie).
Działalność prowadzona w wyremontowanym znacznym nakładem środków, usytuowanym między ważnymi stołecznymi instytucjami kultury ( vis a vis Muzeum Narodowego, między Teatrami Buffo i Sabatem) budynku przy ulicy Smolnej obecnie nie ogranicza się wyłącznie do prezentacji amatorskich zespołów.
Daje ona m.in. możliwość występów profesjonalnym, pozbawionym siedziby Kabaretom z Egidą Jana Pietrzaka na czele, zwraca się do środowisk literackich, odtwarza zwyczaj publicznej dyskusji politycznej, podkreśla wartość kina edukacyjnego.
Ponieważ taka koncepcja działalności służy nie tylko mieszkańcom dzielnicy i miasta, ale całej lokalnej społeczności, celowe jest programowe włączenie jej w strukturę Centralnego Parku Kultury-Ogrody Frascati.
Środki finansowe uchwalane i przeznaczane dotychczas na realizację wyżej opisanych celów skierowane zostaną bezpośrednio do Centralnego Parku Kultury, który będzie je wypełniał i pochodzić będą z budżetu Miasta.
Natomiast zawarcie między Centralnym Parkiem Kultury i Domem Kultury Śródmieście porozumienia umożliwiającego Domowi Kultury Śródmieście realizację dotychczasowych zadań pozwoli na ustalenie siedziby nowej instytucji w Domu Kultury na Smolnej. Jest to uzasadnione, gdyż w miejscu tym odbywają się głównie imprezy o charakterze ogólnomiejskim oraz lokalizacja jest odpowiednia ze względu na strategiczny charakter wykonywanych przez nową instytucje działań kulturalnych. Takie rozwiązanie nie pociąga za sobą żadnych dodatkowych kosztów związanych z umiejscowieniem Centralnego Parku Kultury.
Celowe w tym kontekście jest przekazanie nowopowstałej instytucji do nieodpłatnego użytkowania wyodrębnionej części Centralnego Parku Kultury im gen. Rydza Śmigłego.
Istotne jest także to, iż nie ma potrzeby dodatkowego wyposażenia Centralnego Parku Kultury w mienie ruchome i dokonania zakupów środków trwałych, gdyż zostało ono już zakupione i używane w celu realizowania imprez prowadzonych w ramach rewitalizacji Ogrodów. Mienie to znajduje się na wyposażeniu Domu Kultury Śródmieście i może być Centralnemu Parkowi Kultury-Ogrodom Frascati przekazane.
Ponadto w nowoutworzonej instytucji kulturalnej może znaleźć zatrudnienie część dotychczasowych pracowników Domu Kultury Śródmieście co pozwoli na uniknięcie powstania zobowiązań finansowych wynikających ze stworzeniem nowych etatów.
Taka konstrukcja przedsięwzięcia pozwoli na utworzenie Centralnego Parku Kultury-Ogrody Frascati i realizację celów strategicznych w sferze kultury miasta st. Warszawy praktycznie bez dodatkowych obciążeń dla budżetu miasta.
Projekt
Załącznik nr 4
do Uchwały nr
……………
Statut
Centralnego Parku Kultury – Ogrody Frascati
Rozdział I
Postanowienia Ogólne
§ 1 Centralny Park Kultury- Ogrody Frascati, zwany dalej Parkiem Kultury, jest samorządową instytucją kultury posiadającą osobowość prawną i samodzielnie gospodarującą przydzieloną i nabytą częścią mienia.
§ 2 Park Kultury podlega wpisowi do Rejestru Instytucji Kultury m.st. Warszawy.
§ 3
1. Siedzibą Parku Kultury jest Warszawa.
2. Terenem działania Parku Kultury jest obszar m.st. Warszawy.
3. Park Kultury może również prowadzić działalność na terenie całej Polski oraz poza jej granicami.
§ 4
1. Organizatorem Parku Kultury w rozumieniu ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej ( Dz. U. z 2001 r. nr. 13, poz. 123 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, jest m.st. Warszawa.
2. Nadzór nad działalnością Parku Kultury realizują organy m.st. Warszawy.
§ 5 Park Kultury:
1) używa pieczęci podłużnej z nazwą i adresem,
2) może używać pieczęci okrągłej na zasadach określonych w odrębnych przepisach,
3) posiada znak graficzny ( logo)
4) można używać skróconej nazwy Ogrody Frascati
Rozdział II
Zakres działalności
§ 6
Celem Parku Kultury jest prowadzenie wielokierunkowej nowatorskiej działalności rozwijającej i zaspokajającej potrzeby kulturalne mieszkańców oraz upowszechnienie i promocja twórców i kultury polskiej w kraju i zagranicą, a nadto:
– stworzenie atrakcji turystycznej o ogólnokrajowym i międzynarodowym znaczeniu,
– promocja miasta przez stworzenie specjalnych programów działań i prezentacji eksponujących kulturalne oblicze Warszawy,
– rewitalizacja ogrodów warszawskich na Frascati poprzez nadanie im charakteru przestrzeni publicznej o funkcjach kulturalnych i artystycznych.`
§ 7 Zakres działalności Parku Kultury obejmuje:
1) rozpoznawanie, rozbudowanie i zaspokajanie potrzeb oraz zainteresowań kulturalnych mieszkańców,
2) tworzenie warunków do rozwoju aktywności kulturalnej, artystycznej, hobbystycznej, rekreacyjno-ruchowej oraz zainteresowania sztuką,
3) prezentacja i promocja amatorskiego ruchu artystycznego w szczególności twórców ludowych oraz twórczości profesjonalnej,
4) gromadzenie i udostępnianie informacji o twórcach, instytucjach i działalności artystycznej,
5) inspirowanie działań artystycznych i kulturalnych oraz różnorodnych form spędzania czasu wolnego we współpracy z organizacjami pozarządowymi, samorządowymi oraz innymi placówkami kultury,
6) działanie na rzecz integracji społeczności lokalnej,
7) prowadzenie współpracy kulturalnej z zagranicą,
8) edukację kulturalną i wychowanie przez sztukę,
9) kształtowanie nawyków mieszkańców do aktywnego współtworzenia i odbioru różnorodnych form spędzania czasu wolnego,
10) kształtowanie poczucia własnej tożsamości i poszanowania dziedzictwa kulturowego Warszawy, regionu, kraju i innych kultur,
11) działania alternatywne dla osób niepełnosprawnych oraz dla osób, szczególnie dzieci i młodzieży, zagrożonych uzależnieniami i niedostosowaniem społecznym,
12) upowszechniania twórczości artystycznej oraz dostępu do kultury i uczestnictwa w kulturze,
13) inne działania na rzecz rozwijania i zaspokajania potrzeb kulturalnych mieszkańców.
§ 8
Realizacja zadań Parku Kultury następuje w szczególności przez:
1) prowadzenie systematycznej działalności tematycznej w różnych dziedzinach edukacji kulturalnej,
2)prezentowanie dokonań kulturalnych przez organizowanie występów teatralnych, koncertów, seansów filmowych, wystaw, pokazów, aukcji, działalność wydawnicza, fonograficzna itp.,
3) współpracę z:
a) organizatorem za pośrednictwem Biura Kultury Urzędu m.st. Warszawy utworzonymi na terenie dzielnic m.st. Warszawy jednostkami pomocniczymi niższego rzędu, mieszkańcami oraz artystami i twórcami, w szczególności mieszkającymi lub działającymi na terenie Warszawy,
b) instytucjami kultury, placówkami oświatowymi i oświatowo- wychowawczymi, sportowymi, zespołami amatorskimi, stowarzyszeniami i innymi organizacjami uczestniczącymi w życiu kulturalnymi,
4) optymalne wykorzystanie warunków lokalowych oraz wyposażenia,
5) działalność reklamową i promocyjną w dziedzinie kultury.
Rozdział III
Zarządzanie i organizacja
§ 9
1. Organizację wewnętrzną Parku Kultury określa regulamin organizacyjny nadany przez Dyrektora Parku Kultury po zasięgnięciu opinii Prezydenta m.st. Warszawy, a także opinii działających w Parku Kultury organizacji związkowych i stowarzyszeń twórców.
2. Dyrektor Parku Kultury, zwany dalej Dyrektorem, zarządza instytucją i reprezentuje ja na zewnątrz.
3. W trybie określonym ustawą, Dyrektora powołuje i odwołuje Prezydent m. st. Warszawy albo powierza zarządzanie Parkiem Kultury osobie fizycznej lub prawnej na podstawie umowy o zarządzaniu ( kontrakt menadżerski).
4. Przy Parku Kultury może działać Rada Programowa jako ciało opiniodawcze i doradczo-konsultacyjne.
5. Rada Programowa działa na podstawie opracowanego przez siebie regulaminu.
6. Członków Rady Programowej powołuje Dyrektor.
§ 10
1. Park Kultury jest pracodawcą w rozumieniu Kodeksu Pracy.
2. Wobec pracowników Parku Kultury czynności w sprawach z zakresu prawa pracy dokonuje Dyrektor.
3. Dyrektor ustala szczegółowy zakres czynności pracowników i tryb załatwiania powierzonych im spraw.
§ 11
1. Dyrektor może tworzyć filie Parku Kultury.
2. Tworząc filie Dyrektor dokonuje zmian regulaminu organizacyjnego na zasadach określonych w § 8 ust. 1.
Rozdział IV
Zasady gospodarki finansowej Parku Kultury
§ 12 Mienie Parku Kultury służy wyłącznie wykonywaniu jego zadań statutowych.
§ 13
1. Park Kultury prowadzi samodzielnie gospodarkę finansową zgodnie z ustawą.
2. Podstawą gospodarki finansowej Parku Kultury jest plan działalności zatwierdzony przez Dyrektora z zachowaniem wysokiej dotacji organizatora.
3. Park Kultury zobowiązany jest do przedkładania rocznych sprawozdań finansowych dnia 31 marca Prezydentowi m.st. Warszawy w celu zatwierdzenia.
§ 14 Przychodami Parku Kultury są:
1) dotacje budżetowe,
2) wpływy uzyskiwane z prowadzonej działalności,
3) środki otrzymane od osób prawnych i fizycznych,
4) środki uzyskane z innych źródeł.
§ 15
1. Park Kultury może prowadzić działalność gospodarczą według zasad określonych w odrębnych przepisach.
2. Dochód uzyskany z działalności gospodarczej przeznacza się na realizację celów statutowych.
3. Działalność gospodarcza nie może ograniczać ani utrudniać wykonania zadań statutowych.
Rozdział V
No comment
Postanowienia końcowe
§ 16 Zmiany w statucie Parku Kultury mogą być wprowadzone w trybie właściwym dla jego nadania.
§ 17 W przypadku przekształcenia lub likwidacji Parku Kultury mają zastosowanie przepisy ustawy
To chyba oczywiste. Szukałem wspólnoty. Podobnych sobie Tych, których akceptuję i którzy akceptacje mi zapewniają. Mój ojciec – mój „Bóg samoświadomości” jak sobie tego sam zażyczył [1]zafundował mi wykorzenienie z rodzinnej krakowsko-mieszczańskiej wspólnoty, zbiegł przed nią do Warszawy. Dla kogo? – Twierdził, o sobie że :” nie interesowała mnie ani literatura jako piękność, ani myśl jako mądrość, ani historia jako dramat, ani społeczeństwo, jako istność, która mnie potrzebuje; wszystkie te dziedziny oglądałem dotąd z daleka i dotykałem ich po wierzchu, badając o ile mogę w nich wybić się i zdobyć uznanie.” [2]
Czy ten sam grzech i ja mam na sumieniu ? Grzech nie autentyczności ? – Jednak nie sądzę. Przy całej samoświadomości, którą mój Bóg-Ojciec krępuje wszelkie me działania to, co mi się w życiu przydarzyło autentycznego to była ta ogródkowa wspólnota. Te starsze panie, podstarzali lowelasi, spacerowicze. …
Nie śmiem marzyć – napisałem w informatorze, którego 5 tysięcy egzemplarzy miało nam starczyć od połowy sierpnia do końca września. Książeczek zabrakło już pierwszego września. Okazało się, że odwiedziło nas na Frascati od początku czerwca ponad 30 tysięcy osób. Tylko w sierpniu frekwencja znacznie przekroczyła 20 tysięcy widzów tzn. średnio przeszło 650 gości dziennie. Szczyt marzeń! W tej sprawie publiczność zagłosowała nogami. Ale nie tylko! Pojawili się sojusznicy. …
Więc konkurs już trwa. I od tego dnia od 22 sierpnia 2005 roku do 30 września 2005, kiedy to kilka tysięcy osób przejdzie przez Ogrody – tych 400 dni aż po koniec września 2006 ze stu trzydziestoma tysiącami osób jakie przewiną się przez moją scenę plenerową latem i jeszcze drugie tyle, które pojawią się między październikiem 2005 grudniem 2006 na Smolnej zdaje się z perspektywy czasu Jednym Wielkim Dniem. Dniem Spotkania, dniem dobrych wiadomości, solidarności i radości. Dniem w którym zdawało się, że mówiąc słowami Nabielaka „słowo stało się ciałem a Walenrood Belwederem” .
I nic mi nie było straszne ani niewypłacane premie, ani donosy, kontrola następujaca po kontroli – każdego wieczora podnosiła mi adrenalinę frekwencja, fakt, że ludzie dobrze się bawili, że sie odnajdywali, że tworzyła się kulturalna wspólnota. …
Teatr Ogródkowy to nie efemeryda, nie relikt przeszłości – to strumyk, który przez romantyczne zawirowania zinstytucjonalizowanej sztuki doniósł miejsce spotkania do trzeciego tysiąclecia.
Dziś pora uzmysłowić sobie czym różnią się superprodukcje wykonywane w studiach i oglądane na DVD od mistrzostwa ceremonii kulturalnego spotkania, które też swoistej wymaga oprawy.